Mądrzy ludzie mało mówią, ale za to dużo myślą. A co z genialnymi naukowcami, którzy nie odzywają się wcale? Ci muszą myśleć napraaawdę dużo. Zapewne na podstawie takich domysłów Ross Scott zaczął tworzyć serię Freeman's Mind, serię w której prezentuje pierwszego Half-Life'a uzupełnione o tytułowe myśli Freemana. Seria zapoczątkowała prawie 3 lata temu i do tej pory powstało 37 odcinków, zgodnie z ideą jakość nad ilość.

Każdy odcinek prezentuje kawałek rozgrywki z Half-life:Source, jednak trochę zmodyfikowanego: autor pozbył się wszelkiego GUI i celowników aby film wyglądał naprawdę na film. Każdy odcinek jest również połączony z głosowym komentarzem autora, który wciela się w głównego bohatera, który w zabawny sposób krytykuje różne idiotyzmy świata gier komputerowych. Serię ogląda się świetnie i polecam każdemu przynajmniej przyjrzenie się jej.

O ile autor prezentuje rozgrywkę z gry i komentuje to, to sam traktuje swoje dzieło jako machinimę a nie jako LP. W sumie takie były założenia jego projektu: podporządkowanie rozgrywki przekazywanym treściom, co objawia się ingerencją w system gry (god mode, okoliczne braki grawitacji). Każdy odcinek posiada również swój scenariusz i nie jest wymyślany na poczekaniu, dzięki czemu mimo iż odcinków jest mało to każdy jest świetnie przemyślany i poukładany. Można by nawet powiedzieć iż odcinki są zbyt dopracowane aby kwalifikować je jako LP.

Z drugiej strony Machinima zazwyczaj próbuje przedstawiać własne historie a sceptycy mogliby stwierdzić iż Ross Scott jedynie podłożył głos pod Freemana. Dlatego Freeman's Mind można zaliczyć do granicy pomiędzy tymi dwoma gatunkami- wkład pracy jest mniejszy od porządnej Machinimy ale i większy od przeciętnego LP. Jakkolwiek efekt jest ciekawy i miły w oglądaniu i nasuwa on myśl, jak daleko można ingerować w rozgrywkę gry aby uczynić efekt ciekawszym, oraz czy zwykłe nagrywanie kolejnego Wiedźmina na ślepo jest naprawdę wartym czasu zajęciem.

Freeman's Mind na YouTube: http://www.youtube.com/show/freemansmind?s=1

(31-07-2011 20:02 )punio7 Wrote:  ...oraz czy zwykłe nagrywanie kolejnego Wiedźmina na ślepo jest naprawdę wartym czasu zajęciem.

Ouch...

Co do serii, to widziałem pierwsze 5-6 odcinków już dawno temu. Pomysł bardzo fajny, ale wykonanie niestety nie do końca... Autor na siłę stara się być zabawny nawet w momentach, kiedy oczekuje się raczej powagi. No i sam humor autora również do mnie nie przemawia. Gdyby ta seria była nieco bardziej "na serio", to pewnie bym ją skończył z przyjemnością.

Takie serie wymagają znacznie lepszych predyspozycji głosowych niż zwykłe serie LP, wymagają planowania, pisania scenariusza, czasami również dodatkowych efektów dźwiękowych. Dokładna znajomość świata gry również mile widziana. Chętnie bym kiedyś spróbował poprowadzić w ten sposób jedną z serii, ale nie wszystkie gry się do tego nadają. Hmmm. Portal 2 perhaps?

Mógłbyś zrobić, dodatkowo byś mógł się od razu pokusić o polski dubbing.

(01-08-2011 11:45 )CTSG Wrote:  Takie serie wymagają znacznie lepszych predyspozycji głosowych niż zwykłe serie LP, wymagają planowania, pisania scenariusza, czasami również dodatkowych efektów dźwiękowych. Dokładna znajomość świata gry również mile widziana.

Jednym słowem: wymagają większego nakładu pracy i czasu, bolączką wielu polskich zagrajmerów jest właśnie to iż wkładają mało wysiłku w to co robią. Ot zwykłe nagrywanie popularnej gry z komentarzem, coś co na dobrą miarę każdy może robić. Niewiele w tym kreatyności.

Hm, wychodzi na to, że zrobiłem coś podobnego, ale z dwójką. Nie przerabiałem gry, moje założenie to było zrobić kwestie+dubbing Freemana, zachowując "filmowość" gry jak jest w oryginale.

Na początku wymyślałem dokładny przebieg dialogów, potem starałem się w idealnych momentach odezwać. Z kilku bardzo istotnych względów zarzuciłem ten pomysł.

Na gruzach poprzedniego pomysłu powstał freestyle'owy dubbing (a może komentarz stylizowany na dubbing?). Jakie problemy napotkałem podczas tworzenia? Najważniejszy to jest brak reakcji na wypowiadane przeze mnie kwestie - mniej/bardziej świadomie deprymuje. Dlatego też dziwię się bohaterom (w szczególności Alyx), którzy nie zrażeni niczym nawijają do Freemana - czyli dziwię się lekko scenariuszowi. Drugi - grałem już w tą grę (minus Ep1) i czasami ciężko mi było zagrać autentyczne emocje.

Jeśli kogoś zainteresowałem, może spojrzeć do mojego siga, gdzie mam odnośniki do playlist (dorzucę jeszcze linki do Episode One i Episode Two).

Oglądałem, oglądałem. Mina rzedła z dalszymi odcinkami. Głos komentującego oraz powtarzające się żarty szybko ściągały całość w dół, choć pierwsze odcinki mnie bardzo zainteresowały. Ostatecznie warto zerknąć na tą serię, ale raczej wystrzegać się taśmowego oglądania - szybko irytuje.

Quote:Jeśli kogoś zainteresowałem, może spojrzeć do mojego siga, gdzie mam odnośniki do playlist (dorzucę jeszcze linki do Episode One i Episode Two).

Nie mogłeś przepuścić, co? Serio, każdy umie tutaj czytać, nie musisz machać łapą i pokazywać palcem.

Wiatry w mojej głowie prowadzą mnie.