Coś mam wrażenie, że Ty byś metafory nie zrozumiał jakby ktoś Ci po łbie ją walił... no cóż. Dla Twej wiedzy i przepastnego ega informacja:
Amerykański Sen to nazwa własna dla popularnej niegdyś (dziś nieco wyblakłej) idei, że w Stanach Zjednoczonych jest możliwa kariera od pucybuta do milionera, oczywiście nieprawdziwa. Jednak miliony w to wierzą i maszynka rodem z the Wall Pinków może się kręcić. Aronofsky szydzi z niej co podobno wywołało w USA małe kontrowersje, bo przecież jak tak można nie wierzyć w to, że jeżeli się zechce to może się coś osiągnąć.

Przy okazji tak płaczesz o tych frajerach i głupich ludziach i że Ci ich nie żal, w filmie, który ma być o złych decyzjach i pogrążaniu się w nich (czyli de facto o głupocie ludzkiej i naiwności), że to jest aż słodkie... To jest jak kłócenie się, że w Sali Samobójców, mamy do czynienia z samobójcami. KTO BY SIĘ SPODZIEWAŁ?!

PS. Ja akurat miałem wrażenie, że temat narkotyków był potraktowany tak pobieżnie raczej. Większość akcji była związana z relacjami pomiędzy bohaterami, a raczej ich braku, bo każdy pogłębiał się we własnym szaleństwie, uzależniony od świata który nigdy nie istniał poza ich umysłami.

PS2. W sumie jak Ci się znudził motyw na którym oparty jest film (masz do tego prawo), to nie dziwie Ci się, że oceniasz go negatywnie, bo on raczej jest tylko o nim.