Nie jestem pozytywny względem akcji charytatywnych, bo są złudne. Dają ludziom fałszywe poczucie spełnienia obowiązku i powód do odhaczenia na liście zadań "dobrego uczynku", innymi słowy - paraliżują wszelkie inicjatywy. Jednocześnie poprzez całkowitą apolityczność prawie wszystkich akcji, odwracają uwagę od istoty problemy, dając przyzwolenie na stan obecny z wesołym uśmiechem "spoko, my to po was poprawimy". Ot, takie cieszenie się z tego, że łatamy dziury w starym kutrze, zamiast zastanawiać się nad kupnem nowego.

Szczytem wszystkiego są akcje pomocy jednej osobie. Nie wiem jak jest w tym przypadku (może to losowo wybrane dziecko), ale z reguły działa to tak, że takie akcje organizowane są przez "lepszych tatusiów" dla swoich, lepszych dzieci. A to, że inni potrzebujący prawdopodobnie nigdy grosza nie zobaczą, bo głośniejsza działalność wysyci potrzebę pomocy, to już dla nich nieistotne.