Ponieważ w shoutbox’ie powraca co jakiś czas temat czasopism o grach, postanowiłem stworzyć dla niego osobny wątek na forum. Tutaj możecie dyskutować nt wyżej wspomnianych czasopism, jak wyglądały one kiedyś i dziś. Co się w nich zmieniło? Czy z czasem stały się lepsze, czy też gorsze? Które z nich wspominacie szczególnie ciepło, a które już upadły? Jeżeli macie linki do skanów starych czasopism o grach, to może byście się nimi podzielili, hm? A może sami, mając wolny czas i chęci, wykonacie takie skany?

Ja przez bardzo długi czas byłem zadeklarowanym czytelnikiem Komputer Świata Gry. Sam nie wiem czemu, teraz patrząc z perspektywy czasu, dużo mądrzejszym wyborem byłby Click. CD-Action rodzice nie chcieli mi kupować ze względu na wysoką cenę, Play (w tamtych czasach jeszcze pismo multiplatformowe, ale, co ciekawe – na naprawdę wysokim poziomie) o ile pamiętam nie dodawał żadnych pełnych wersji, a o istnieniu takiego czasopisma jak Secret Service nawet nie miałem pojęcia. Zresztą, i tak nie dodawali żadnych pełnych wersji. Ale samo KŚG było czasopismem w miarę tanim (7.99 zł) i miało bardzo dobre pełne wersje – że też wymienię tak miło zakorzenione w mojej pamięci tytuły jak „Septerra Core”, „Gorky 17”, „Jack Orlando”, „Książę i Tchórz”. Początkowo kupowałem pismo głównie dla obrazków, jednak z czasem – jak to wspomniał Vic83 w SB – takie czasopismo o grach stało się dla mnie jedynym źródłem stałych informacji o nadchodzących tytułach i recenzji obecnych gier. Do dziś pamiętam, jak bardzo podniecałem się zapowiedzią „Hitmana 2”, która w KŚG zajmowała jakąś 1/8 strony (tak, słynny dział „Aktualności”. Wszystko potrafili tam streścić w maksymalnie 3 zdaniach). Nie wspominając już o emocjach, gdy pani w kiosku podawała mi nowy numer – przez całą drogę do myślałem gorączkowo „Ach, jakie to gry będą na płycie? Jakie gry”? Dziś mamy Internet i możemy sobie bez problemu zobaczyć, jakie gry są dodawane do jakiego czasopisma. Same teksty w porównaniu z takimi pismami jak Click, czy Play były średniawe a ewentualne żarty nietrafione, bądź nieśmieszne. Jednak kupowałem pismo dalej, chyba z przyzwyczajenia. Około roku 2004 zmienili szatę graficzną na nieco bardziej „nowoczesną”. Średnio mi się podobała, ale ogólnie dało się wytrzymać. Jednak ok. roku 2006/2007 KŚG chyba poszło do piachu – nie mogłem zdobyć żadnego numeru przez jakieś 2 - 3 miesiące. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, gdy po tym czasie zobaczyłem na wystawie w kiosku nowy numer KŚG w nowej szacie graficznej! Natychmiast kupiłem ten numer i niedługo potem moją twarz wykrzywił grymas obrzydzenia. KŚG przy zachowaniu starej ceny strasznie straciło na zawartości – mieściło w sobie zaledwie kilkanaście stron, recenzje były wykonane byle jak i w ocenianiu gier wprowadzili jakiś kretyński system gwiazdek, który czytelnikowi absolutnie nic nie mówił, a o pełnych wersjach to już lepiej nie wspominać. Po 3 – 4 numerach przestałem kupować KŚG. Ponoć dzisiaj wrócili już do starej szaty graficznej i systemu oceniania. Nie wiem, nie sprawdzałem. Przerzuciłem się na CDA, ale wtedy już chyba to pismo miało swoje najlepsze lata za sobą.

Pamiętam, że raz jedyny wymusiłem na moich rodzicach kupno Secret Sernice – numer jest szczególny, ponieważ znajduje się tam recenzja Final Fantasy VII na PC. Zabawne – gra uznawana przez graczy za jedną z najlepszych w historii, a przez pecetowców praktycznie nieznana. Jeżeli gdzieś znajdę ten numer, to może zrobię z niego skana i wrzucę.