Heh, kiedyś to było coś! Tyle kasy przetracone na przeróżne idiotyzmy (naklejki do albumu rulez!), tyle godzin poświęconych na grę na GBC (np. zebrałem w Yellow 150 poków i co dostałem? Możliwość drukowania pokedexa na specjalnej drukarce... 0.o).

Jakiś czas temu napadło mnie, by ponownie obejrzeć. Przejrzałem pierwszą serię i zacząłem drugą, ale już tak mnie zmęczyła, że nie miałem ochoty oglądać dalej. Dlaczego? Zacznijmy od Asha - jest on zadufaną w sobie personą, której wszystko przychodzi albo fartem, albo przy pomocy innych. Przedkłada brutalną siłę nad jakikolwiek pomyślunek. Jego nieporadność w przeróżnych sytuacjach aż boli. Raz od wielkiego święta złapie nowego poka. Każdy odcinek był przewidywalny - Zespół R (idiotka z idiotą + lekko inteligentniejszy kot) coś namiesza, a nasi dzielni protagoniści siebie oraz innych obronią. Ew. ktoś im pomoże.

O wiele więcej grałem w te RPGi niż oglądałem serial, więc lekko irytowało mnie, jak może sobie fartem poradzić, mimo prawie zerowego treningu. Generalnie Team Rocket to jakieś 80% expa made by Ash.

Powiem tak - gdyby wybrali jakąś ciekawszą postać niż fajtłapowaty Ash i zrezygnowali z każdoodcinkowego występowania Zespołu R - być może bym obejrzał wiele więcej sezonów. Niestety moja empatia czyni oglądanie nieporadnych bohaterów bardzo męczącą rozrywką...

Co do dyskusji powyżej - najpierw był Pokemon Red i Blue, potem serial, następnie na podstawie serialu - Yellow. W grze ataki elektryczne nie działają na typ "Ground", ale działają normalnie na "Rock" (jest kilka takich dziwnostek w tym systemie), za to Onix jest typu Ground+Rock, więc w grze nie działa na niego prąd. Oczywiście trzeba było wprowadzić hack do serialu, by jednak Ash wygrał, gdyż złapanie wodnego poka go przerasta (nie mówiąc już o wpadnięciu na sam taki pomysł) ;P Jak był takim zapaleńcem, to czemu jeszcze przed wyruszeniem z domu nie przyswoił sobie tabelki przewag?...