1. Fallout: New Vegas
Dla mnie jest to idealne rozwinięcie poprzedniczki. Dostałem to, czego mi brakowało: możliwość przyłączenia się do odmiennych frakcji (co wpływa na zakończenie), ciekawych towarzyszy (Boone i ED-E, przyjaciele..), możliwość rozbudowy broni, znacznie bardziej interesujący wątek główny. Gameplay znacząco się nie zmienił; klimat, choć inny, pozostał miodny. Soundtrack gości na iPodzie już od dawna. Dobrze spędzone 120h.

2. Devil May Cry 4
Dawniej nie byłem fanem gier "skillowych", bądź trudnych w ogóle. Lubiłem sobie pograć na easy, łatwo kosić wszystkich dla zabicia czasu. Ta gra zmieniła to. System walki, przeciwnicy oraz fabuła stworzyły doskonałą, slasherową mieszankę. Kiedy przeszedłem ją pierwszy raz to strasznie chciałem spróbować się na wyższym poziomie trudności. Było ciężko, ale wracałem i ciągle wracam. Poza tym, grafika jest bardzo ładna, stylistyka jest genialna (np. Bael, jeden z bossów), a muzyka.. cóż, jak wyżej.

3. Alpha Protocol
O tej grze wspominałem już na forum kilka dobrych razy. Podsumowując: świetna fabuła (moje decyzje faktycznie MIAŁY znaczenie), multum ciekawych postaci, grafika znośna (acz lokacje świetnie zaprojektowane), dość kontrowersyjne gameplay, będący mieszanką strzelaniny TPP i RPGa. Materiał na grę średnią, a jednak ją kocham.

4. Fire Emblem (tu: gry wydane na GBA)
Pierwotnie myślałem o Pokemonach, w które to lubię bardzo grać, ale stwierdziłem, że to nie one zasługują na wyróżnienie. Gra jest strategią turową, w której to sterujemy pojedynczymi jednostkami (max 15) i wykonujemy określone dla misji cele (obrona przez X tur, zabicie wszystkich przeciwników itp.). Mechanika jest całkiem przystępna, acz rozbudowana (jednostki mogą się wzajemnie wspierać, pomagać nam w rekrutacji nowych; one same mogą rozwijać się na różne sposoby). Misje są początkowo proste; z czasem jednak stawiamy czoła naprawdę trudnym wyzwaniom (i to już na pierwszym poziomie trudności; do odblokowania są jeszcze dwa, przy czym trzeci zawiera dodatkowo odmienne smaczki i rożni się wieloma szczegółami). Fabuła jest przyjemna w odbiorze, postaci dają się lubić; grafika ma ciekawy styl (bliżej Japonii niż Europy, ale bez przesady).