Prince of Persia to koszmarny przykład gry, w której nie stawiano na oprawę, bo… stawiano. Postać animowana jest za pomocą rotoskopii, koszmarnie nudnej i pracochłonnej techniki, która na tamte czasy wyglądała niesamowicie płynnie. Więc to nie tak, że kiedyś nie przywiązywano do tego wagi, po prostu technologia była gorsza.