Temat skonstruowany jak wpis na szałcie, postarałbyś się.
Podobała mi się najbardziej druga część, kiedy cała wojna wisiała w powietrzu, autor pokazywał w paraleli historii, nastrójów ludności czy ekonomii. Potem zaczęła się jakaś zabawa w zbieranie drużyny, nawet interesujące, jednak czy trzeba było czynić z Geralta zafochanego gówniarza? To mi nie pasowało zupełnie do postaci. Poza tym, co to za cykl, skoro i tak [spoiler]jego drużyna ginie, wybierana jak raki i w zasadzie na własne, głupie życzenie.[/spoiler]
Siła Wiedźmina leży bardziej w opowiadaniach, cykl zmienia postać oraz udziwnia zakończenie. nawet kiczowaty projekt końcówki (można ją przeczytać w Coś się kończy coś się zaczyna) mi bardziej odpowiadał niż wciskanie cyklu w legendy arturiańskie.

Wiatry w mojej głowie prowadzą mnie.