Quote:Tak samo można się zapytać - Gik, po co wrzucałeś swoje LP i czym się przy tym kierowałeś?

Lubię gadać o grach. Uznałem, że byłbym w tym dobry. Starałem się wybierać gry, których nikt jeszcze wtedy nie robił - najpierw zacząłem wysyłać Just Cause (tak, z CD-Action). Po paru misjach doszedłem do wniosku, że twórcy gry chyba postawili sobie za punkt honoru, aby gracz znienawidził ich produkt i dałem sobie spokój z tą grą. Nie ukończyłem serii i ją usunąłem. Potem zrobiłem beznadziejne zagrajmy z Metal Slug 2, Violent Storm i Condemned. Tak, przedtem sprawdziłem, czy nikt już nie nagrywał komentarza do tych gier. Gadanie do mikrofonu sprawiało mi problemy - równie dobrze mógłbym rozmawiać ze ścianą. Kiedy rozmawia się z drugą osobą, to można cały czas odnosić się do jej argumentów - toczy się wtedy dyskusja, dużo łatwiej jest się wypowiedzieć. Poza tym, nagrywanie komentarza sprawiało, że kompletnie nie odczuwałem przyjemności z gry - Condemned był kompletnie pozbawiony klimatu. Doszło nawet do tego, że musiałem się zmuszać do zaczęcia nagrywania. Doskonale słychać to w moich zagrajmy. Gdy robiłem zagrajmy z God of War - jedną z moich ulubionych gier, powiedziałem: "dość". Z ok. 200 widzów oglądało mnie ok. 190 debili, dresiarzy, dzieci neo i JP.

Czym się kierowałem w robieniu LP? Pewnie w jakiejś części podświadomie pragnąłem popularności. Ale przede wszystkim chciałem przedstawiać ludziom gry, które bardzo lubię. Chciałem też walczyć z moją wadą wymowy. Po paru miesiącach doszedłem do wniosku, że jak gadać o grach, to tylko z kumplami w realu, leczyć wadę wymowy, to u logopedy, a jak chce się popularności, to powinno zrobić się coś bardziej pożytecznego, niż gadać o pierdołach podczas gry.

A propos popularności - Internet jej nie zapewnia. Serio, wyjdźcie na ulicę i zapytajcie się przypadkowych ludzi, czy wiedzą kim jest Niekryty Krytyk, albo Kamil Scheicht. Jeśli choć jedna osoba odpowie prawidło, to wtedy będzie sukces.

No już prędzej uwierzę, że kojarzą Niekrytego Krytyka, jeszcze prędzej MtB, ale Kamila Scheichta to ja nie wiem, tak znany to on nie jest. Jak już się wybić, to z pomysłem, który sprawia, że ludzie o tym dyskutują i z czym większość ma kontakt - stąd także w gronie nauczycielskim mojej szkoły rozmawiało się o MtB.
Coś w tym wszystkim jest - na palcach jednej ręki mogę policzyć znajomych z realu, którzy wiedzą, co to Let's Playe. W dodatku to ja im służę za skarbnicę wiedzy na ten temat.
Ps. Ile osób z waszego otoczenia ma rozeznanie w tych tematach? Bo u mnie wprost proporcjonalną do czasu, jaki ze mną spędzają.

Matura to Bzdura niczym Niekryty Krytyk - zabawne za pierwszym razem, za piątym już nie.

O grach mogę pogadać może z trzema osobami w realu. Nigdy nie rozmawialiśmy o LP, nigdy im nawet nie mówiłem, że coś takiego tworzę ;]. Ale jeśli chodzi o gry, czy "gaming" jak to niektórzy w Internecie określają, to jestem zdecydowanie największym nerdem podczas dyskusji, dlatego aż tak często o tym nie rozmawiamy.

A z Niekrytym robiliśmy mały teścik - chodziliśmy z kamerą i pytaliśmy się ludzi na ulicy, czy znają jego twórczość. Nikt nie wiedział. Tak, pytaliśmy się przede wszystkim ludzi młodych.

O Nostalgia Critica więc tym bardziej nie musielibyście więc pytać?

Jest różnica między popularną rozrywką w Internecie a prawdziwą sławą.
W USA mamy np. zabawki Freda, ale mało kto w ogóle wie o co z tym chodzi.
Wbrew "popularności" takich ludzi, większość z losowych ludzi spotkanych na ulicach nie ma o nich pojęcia, albo słyszała o nich, ale poza tym (kojarzeniem nazwy/imienia) nic.
Ci ludzie nie przysługują się niczym, jak tanią rozrywką w Internecie.
Internetowo sławny to jest nawet i aż Chris-chan, i ta sława na dobre mu nie wyszła.
Mnie w ogóle dziwi, że taki Damianero (czy jak mu tam) nie dostał jeszcze w szczękę na ulicy, za głupoty jakie gada (o nim to można oddzielny temat stworzyć).
Jeśli Beo - bo o nim w końcu temat - chce osiągnąć w taki sposób jakiś stopień internetowej sławy, to proszę bardzo. Pożałuje, prędzej czy później.
I padnie, a ja spojrzę w dół i będę się śmiał.

Czasami lepiej, by sławy były znane przede wszystkim w pewnych kręgach (zainteresowań). Próba rozszerzenia swojej popularności niekiedy kończy się utratą tych pierwszych.
Co do Damianera - ja się w ogóle zastanawiam, czy on w ogóle wychodzi na ulicę.
@Carl Czy ty nie jesteś może dla niego trochę za ostry? Chociaż fakt, faktem, prawda to brutalna.

Tzn. Że ja np. nakręciłem Portal 2 i co mam wpisywać nicki tych którzy tą grę nakręcili ???
Za dużo by tego było moim skromnym zdaniem baaaaaedzo zły pomysł z tym.

Pan Beuwulf to typowy okaz sraczki, wychodzi szybko i szybko tonie.